Үртэй хүний жаргал зовлон

Ийм нэртэй пост саяхан хаанаас уншлаа. Ялгаа юу байхав надад бас яг л ийм өдрүүд болж байна.

Бага маань өвдөж сандаргаад, өндөр халуураад эвгүй. Шөнө цурам хийхгүй хоноод, өдөр нь ажилдаа явчаад орой хүүгээ аваад оройн хоол бэлдээд зунгааралдаад суужийсан охин маань ороод ирлээ. Нааш ир гээд дуудаад байхаар нь очсон чинь түмпэнд бүлээн ус хийгээд тавьцан, ээжийнхээ хөлийг угаана гэнэ. Иргэний Боловсрол гэдэг хичээлийн даалгавар гэнэ. Амьдралдаа анх удаа хүнээр, тэр тусмаа хайртай охиноороо хөлөө угаалгаж үзлээ. Жижигхэн гараараа савандаад илээд эвлэгхэн гэж хөөрхөн. Хамаг ядаргаа арилаад, хайр гэдэг ундраад. Төрүүлж өсгөсний ачийг төвөггүйхэн ингээд л хариулчихлаа миний охин. Ийм зүйл зааж өгсөн хичээл, багшид нь бас талархаад баршгүй. Би өөрөө лав ээжийгээ ядраад ирэхэд нь хөлийг нь угаагаад өгөх ухаан сураагүй л юм даг...

Сүүлд энэ хоёр дууг ээлжлээд л сонсож байна.